W pracy.

Moze juz nie jestem typem pracoholika, bo nieustanne sluzby 24h mnie mecza, szczegolnie kiedy nie ma nic konkretnego do roboty. Oczywiscie musze sie wyglupia, denerwowac kolegow i gadac glupoty, badz chodzic z nieustanna smiechawka. Praca czesto pozwala mi zapomniec o pewnej osobie, ale nie zawsze. Bywaja momenty, w ktorych pesymizm i empatia narastaja.
Fakt, ze jestem najwazniejsza osoba w ochronie daje mi duze pole do popisu, pisanie raportow, w ktorych jestem mistrzynia, zalatwianie waznych spraw i wypelnianie wielu obowiazkow, daja mi duza satysfakcje i czuje sie potrzebna i doceniona za moja wiedze na temat roznych procedur i mobilnosc ;)

MEIN HERZ BRENNT ;/

Po długiej nieobecnosci stwierdzilam, ze nalezy wrocic do tej strony, ktora w koncu mowi o mnie, o moich uczuciach, zainteresowaniach i o kazdym ciezkim dniu, ktory przechodze w pracy, na studiach czy w domu.
Troche sie zmienilam, zewnetrznie (jak widac), ale takze wewnetrzenie. Doswiadczenia ostatnich miesiecy bardzo mnie wzmocnily, czuje sie silniejsza i fizycznie, mimo ze zmeczenie jest juz u szczytu, ale takze metalnie, nieszczesliwa milosc, porazki na studiach, zwolnienia w pracy, strata przyjaciol, zakonczone znajomosci...
Nieustannie czekam na to moje wymazone szczescie, jestem ciekawa kiedy i kto mi je da???